چرا تندخوانی که شیوهای نادرست در یادگیری اثربخش است تا این حد مورد استقبال قرارگرفته است؟
گمان میکنم تند میخوانیم تا:
خود را قانع کنیم زیاد و مفید خواندهایم و توجیه خوبی برای کمفهمی و کمخوانی پیدا کنیم. تند میخوانیم چون در هیاهویی که ادعا میکند «بیشتر، بهتر است» گیر افتادهایم.
وقتی زمان کافی برای یادگیری نداریم، تند میخوانیم تا توهم دانستن برای خود ایجاد کنیم.
غافل از آنکه مفاهیمی که تند خوانده میشوند از ماندن با ما تردید میکنند. با تندخوانی، عمق یادگیری را به فراوانی کلام، میبخشیم.
یکی از قوانین مهم در یاددادن، این است که کندخوانی را آموزش دهیم.
باید بگذاریم ذرات کلام در ذهن ما تهنشین شوند و هر کلمه در گرمای عطش ذهن، منبسط شود.
وقتی در خواندن مطلبی صبوری میکنیم و به راحتی از آن نمیگذریم، مجالی میدهیم تا جانِ کلام در ذهن ما رسوب کند.
دانۀ کلامی که بر ذهن میافتد، باید فرصت رویش داشته باشد. لازم است زمان بیشتری با کلمات یک نوشتۀ خوب بمانیم.
وقتی کلمات متنی را با دور تند میبینیم نمیتوانیم در جزئیات آن حل شویم و صدای مفهوم کلمات، به خوبی شنیده نمیشود.
کند بخوانیم تا عمیقتر یاد بگیریم، تا فرصت کنیم طعم هر کلمه را بهتر بچشیم تا به جای زیاد خواندن به خوب خواندن عادت کنیم.
آرامتر بخوانیم چون جذابیت کندخوانی نزد عموم، کمتر است پس احتمالاً مسیر عمیقتری نیز هست.
به جای اینکه زاویۀ دیدمان را روی دنیای کلمات پهن کنیم، دنیای موجود در یک کلمه را کشف کنیم.
کندخوانی تمرینی برای یادگیری عمیق است.
2 پاسخ
با سلام
اساتید فن تند خوانی می گویند که در تند خوانی تکیه بر خواندن گروه کلمات و عبارت ها به جای کلمه به کلمه است. و اظهار می کنند که تند خوانی سبب تمرکز بهتر و در نتیجه یادگیری بهتر می شود.
البته به نظر خودم در مورد همه نمی تواند صدق کند.
منم با آهسته خوانی راحت ترم و بهتر و ماندگارتر یاد می گیرم
ممنون
من یادگیری رو در، درک درست تک تک کلمات و عمیق شدن در مفهوم نوشته (خصوصا از دید نویسنده اش) می فهمم.
نمی شه از رو کلمات پرید و خلاصه وار فهمید و بیشتر یاد گرفت.
تندخوانی، تلقین یادگیری بیشتره و شاید برای این مورد استقبال قرار می گیره که این احساس رو ایجاد می کنه که فکر کنیم «بیشتر خوندیم پس بیشتر می فهمیم».
پاینده باشید