ناهید عبدی

نوشته‌های کاغذی به جای تایپ کردن

«خلاقیت معلمی است که سرعت عملکردش ثابت نیست. ما اگر شاگرد خوبی باشیم همیشه برای یادداشت‌برداری از ایده‌های ناگهانی دست‌به‌قلم هستیم».

یکی از مهم‌ترین دلایلی که نوشتن بر روی کاغذ را به تایپ کردن ترجیح می‌دهم همین مطلبی است که عنوان کردم. با قلم و کاغذ نوشتن مرا آماده‌تر می‌کند.

هر جایی می‌توان کاغذ و قلمی برداشت و نوشت. خصوصاً که خیلی وقت‌ها یک‌باره کلمات به ذهن می‌رسند و لازم است به واسطۀ قلم بر روی کاغذ جاری شوند و شکل زمینی پیدا کنند.

از طرفی وقتی تایپ می‌کنم هرچند با سرعت خیلی بالا، باز هم ممکن است درگیر درست‌نویسی شوم و به حد اصلاح کردن کلمه‌ای، رشتۀ افکارم پاره شود.

نوشتن روی کاغذ مزیت بزرگی برای من دارد. می‌توانم کلمات را از نزدیک‌تر لمس کنم. وقتی احساس خاصی نسبت به کلمه‌ای دارم آن را بزرگ‌تر و با فشار بیشتر می‌نویسم. انگار وقتی کلمات بی‌واسطه‌تر از ذهن روی کاغذ می‌ریزند، قدرت بیشتری می‌گیرند تا وقتی‌که از ابزاری مثل کیبورد برای نشان دادن آن‌ها استفاده می‌کنم.

گاهی به جای نوشتن شکل می‌کشم. سرعتم بالاتر می‌رود و محتوا را هم فراموش نمی‌کنم. گاهی این شکل‌ها حق مطلب را خیلی بهتر ادا می‌کند.

آستین کلئون پیشنهادی را مطرح می‌کند که فکر می‌کنم می‌تواند کمک بزرگی به شکل‌دهی کارهای این‌چنین بکند.

او خودش از دو قسمت آنالوگ و دیجیتال برای نوشتن و تکمیل کردن کارهایش استفاده می‌کند. میز آنالوگ هیچ‌چیز جز چند ماژیک و خودکار و مداد و کاغذ ندارد. هیچ وسیلۀ الکترونیکی اجازۀ قرار گرفتن روی این میز را ندارد.

خیلی از کارها و نوشته‌های من هم روی در قسمت آنالوگ شکل می‌گیرد و برای ویرایش نهایی و انتشار آن‌ها به ایستگاه دیجیتال می‌روم.

فکر می‌کنم این کار باعث می‌شود بین نوشتن و ویرایش کردن مرز خوبی قائل شویم و بتوانیم به این توصیه از هنریت کلاسر بهتر عمل کنیم:

«اول بنویسید؛ از سمت راست مغزتان برای سبک، ضرباهنگ و صدا استفاده کنید؛ یعنی برای آن حسی که می‌گوید انسانی دارد با انسان دیگری حرف می‌زند؛ و بعد ویرایش کنید؛ یعنی از قابلیت‌های سمت چپ مغزتان که به منطق، دستور زبان و ساختار ارج می‌نهد، استفاده کنید».

تفکیک کردن کاغذ و کامپیوتر این امکان را برای من فراهم می‌کند؛ اما همیشه هم نمی‌توان با کاغذ نوشت. گاهی اوقات که نیاز است با سرعت بیشتری بنویسم، یا وقتی لازم است مدام به فضای دیجیتال مراجعه کنم و یادداشت‌برداری کنم، تایپ کردن را ترجیح می‌دهم.

اینستاگرام ناهید عبدی

مطالب مرتبط

ذهن و مغز

انسان مکانیکی شاد

در فراسوی این شب تیره که مرا دربرگرفته به سیاهی مغاکی میام دو قطب برای روح شکست‌ناپذیر خود سپاسگزار خدایانم در شرایط طاقت‌فرسا نه پا

ادامه مطلب »

8 پاسخ

  1. لمس کاغذ توسط قلم یعنی احساس لذت
    نوشتن روی کاغذ همیشه ترجیح داره برام چون ازش لذت می برم می تونم بازی بکنم هر کلمه رو به یه سبکی بنویسم و باهاشون بازی بکنم.
    حیف که گاها بویژه وقتی وقت کمه و مطالب طولانی مجبوری تایپ بکنی هر چند لدتبخشه ولی اون لذت نوشتن با قلم و کاغذ یه لذت فراموش نشدنی و خاصه.

    1. از اونجایی که حس خوب نوشتن با کاغذ رو مثل من درک می کنید،
      پیشنهاد می کنم برای لذت بیشتر از تایپ کردن، یک کیبورد خوب و فونت های زیبایی رو انتخاب کنید.
      این کار لذت نوشتن رو به طرز محسوسی افزایش می ده.

  2. متاسفانه به خاطر اسیب دیدگی دست راست در ورزش دستم ظرافت و کنترل لازم را ندارد و مجبور شدم از کی بورد استفاده کنم . اما لذت نوشتن مخصوصا زمانی که خوش خط باشی چیز دیگری است . هی دوست داری بنویسی

    1. رضا جان
      جایی می خوندم که یه دونده اگه بخواد آسیب ببینه حتما پاش آسیب می‌بینه نه جای دیگه‌اش. یه نوازنده حتما دستش و حالا برای تو که به نوشتن علاقمند هستی احتمال اینکه جز دستت جای دیگه آسیب می‌دید، خیلی ضعیف بود.

      امیدوارم آسیب دیدگی برطرف بشه و حالت هر روز بهتر. ولی در هر صورت از خودِ نوشتن لذت ببر. خیلی به ابزار متکی نشو.

  3. تا حدودی درک می کنم نوشتن با خودکار یا روان نویس و رو کاغذ حس بهتری داره ولی من از زمان دانشگاه به دو دلیل تایپ کردن (تو برنامه Word مجموعه آفیس) رو بیشتر دوست دارم:
    سرعت بالاتر تو نوشتن و امکاناتِ مربوط به ویرایش کردن و صفحه بندی و پاراگراف بندی.

    # بعضی وقتها نیازه که متنی رو ویرایش کنیم (کلمه یا جمله ای رو حذف یا اضافه کنیم و یا تغییرش بدیم) که تو این برنامه، این کار به راحتی و بدون کثیف کاریِ صفحه انجام می شه …

    # به نظرم اگه کار کردن با این برنامه رو بلد باشیم، به خاطرِ وجودِ امکانات خیلی خوب و حرفه ایش، نوشتن برای ما ساده تر و راحت تر می شه …

    1. مسلماً به جز بخش اول نوشتن که من به شخصه همیشه روی کاغذ انجامش میدم، نمیشه برای تکمیل کار و به قول شما ویرایش کردن و باقی کارها به سراغ تایپ کردن نرفت.
      کلاٌ بد نیست ترکیب این دو به فراخور شرایط نوشتن و زمان و نوع محتوا منعطف باشه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *