یکی از دغدغه های جدی و همیشگی من در تدریس، این مسئله است که “چند گام تا اصیل بودن فاصله دارم؟”
وقتی از باورها و تجربیات خودم با مخاطب صحبت می کنم حس بهتری دارم؛ این احساس میتواند برای شنونده نیز ایجاد شود.
در این صورت می توانم به راحتی مخاطبم را در مسیر فهم و درک بهتر موضوع، با خود همگام کنم.
حس میکنم تدریس موضوعاتی که در من نهادینه شده، قدرت کلامی و تسلط مرا افزایش میدهد. می توانم ایده های نو، حرف های تازه و مصداق های کاربردی بیشتری را مطرح کنم.
جالب است مخاطب، به سادگی اصالت کلام را تشخیص می دهد و در مسیر گفتوگو و درس همراه میشود.
ارتباط شگرف مخاطب با پدیده اصیل بودن، مرا وامی دارد هر روز بیشتر بخوانم و در زندگی شخصی، بیشتر بکار بگیرم تا بتوانم از تاثیرگذاری کلام غیرتقلیدی، تجربه شده و خالصانه لذت ببرم.