قسمت اول
«قبل از هرکسی، در رفتار با خودم باید اصول اتیکت را رعایت کنم.»
از رعایت اصول درست رفتاری با دیگران زیاد می‌شنویم. با خودم فکر کردم برای اینکه این نوع رفتارها دوستانه‌تر و دل‌نشین‌تر باشد، باید از گذر رفتار شایسته با خودم حاصل شود. در غیر این صورت این نوع تشریفات، ساختگی و غیرواقعی خواهند بود.
رعایت احترام در برخورد با خودم باعث می‌شود هنگام مواجهه با دیگران، تنها در مغزم به دنبال روش‌های پیشنهادشده در باب اتیکت‌های رفتاری نگردم.
وقتی رفتار شایسته با خودم را در پیش بگیرم، ناخواسته دیگران را بهتر می‌بینم و برخورد صحیح با دیگران به بخشی از ناخودآگاه من تبدیل می‌شود.
یکی از راه‌های تغذیه روح، رعایت اصول اتیکت رفتاری در برخورد با خود است.
این است که تصمیم گرفتم قوانینی برای رفتار با خودم وضع کنم و در اینجا به‌تدریج منتشر کنم.
قانون اول:
وقتی از خودم عصبانی هستم، به‌جای گفتگوهای درونی و سرزنش خود، به نوشتن روی بیاورم و درباره هر آنچه این حالت را در من ایجاد کرده بنویسم.
این کار کمک می‌کند با وضوح بیشتری مسئله‌ام را ببینم و راه‌حل‌هایی برای کاهش عصبانیتم پیدا کنم که مؤثرتر از سرکوب کردن و تخریب خودم است.
4 پاسخ
چقدر گیرا می‌نویسی، ناهید. نکته‌ی ارزشمندی رو یادآوری کردی. واقعاً به قول محمدرضا، بعضی آداب لباس مجلسی نیستند که فقط جاهای خاص بپوشیم.
مرسی عزیزم لطف داری
خوشحالم که اینجا هستی و نوشته هام رو میخونی.
مشتاقانه منتظر قسمتهای بعدی این موضوع هستم
ممنون معصومه عزیز
قسمت های مرتبط با این موضوع رو می تونید در دسته اتیکت درونی بخونید.
شاد باشید