تمرکز کردن بر روی آنچه نمیتوانیم کنترل کنیم،
فرصت توجه به چیزهای قابلکنترل را از ما میگیرد.
اگر از تلاش برای کنترل کردنِ آنچه در توان ما نیست دست برداریم،
آنوقت قدرتِ کنترل کردن و مسلط شدن
بر آنچه در حیطۀ اختیار ماست را پیدا خواهیم کرد.
مشکل این است که ما قابل کنترلها را از آنچه از کنترل ما خارج است
تفکیک نمیکنیم یا اصلاً تشخیص نمیدهیم.
تشخیص این دو از هم و درست رفتار کردن در برابر آنها،
فرصت خوبی برای افزایش شادی و بهتر عمل کردن میتواند باشد.
پس بهتر است وقتی به غیرقابل کنترلها میرسیم
سریع بر آنچه میتوانیم تغییرش دهیم و بر آن اثر بگذاریم سوییچ کنیم
و با انرژی دوچندان توان خود را برایش مصرف کنیم تا غیرقابل کنترلها ما را از پا درنیاورند.