«اهمیت خواندن در خواندن نیست بلکه در زیستن است.»
استیو لوین
ما تنها گذشتۀ خود نیستیم. ما همۀ آن چیزی هستیم که میتوانیم به آن فکر کنیم یا در آینده به آن تبدیل شویم.
کتابها این امکان را برایمان فراهم میکنند تا خودمان را بهتر بشناسیم چرا که خودشناسی فعلی نیست که تنها مربوط به گذشته باشد. در واقع برای خودشناسی ما به هویتی از خودمان مشغول نمیشویم که تا به امروز داشتهایم؛
در فرآیند خودشناسی ما تلاش میکنیم که خودِ آیندهمان را هم بشناسیم. بخش بزرگی از خودشناسی در این واقعیت نهفته است که بدانیم در برابر اتفاقاتی که تا پیش از این تجربهشان نکردهایم و احتمالاً در آینده با آنها مواجه خواهیم شد، چه عکسالعمل و رفتارهای غالبی را از خود بروز خواهیم داد.
با این تفاسیر میتوانیم بگوییم که شناخت تنها مربوط به گذشته نیست. به واسطۀ کتابها میتوانیم خودمان را در موقعیتهای نادیدۀ آینده کاوش کنیم.
در خلال داستانها، رویدادها و اتفاقات کتابها در معرض زندگیهای تازهای قرار میگیریم که آنها را پیش از این نزیستهایم.
تجربۀ زندگیهای نزیسته در قالب داستانها و اتفاقات یا تجربیات نویسندۀ کتابها این امکان را فراهم میکنند تا به تصویری که از خود داریم و تا به حال امکان بروز دادن آن را نداشتهایم، نزدیک شویم.
ما به ازای همۀ کتابهایی که نخواندهایم تجربههای نزیسته داریم و به همان اندازه خودمان را کمتر میشناسیم.
از طرفی میتوانیم بگوییم که بخش بزرگی از هویت و هستی همۀ ما مجموعهای از رفتارها و کلماتی هستند که در دنیای خود داریم.
ما امکان شناخت رفتارهای خود را به خوبی نخواهیم داشت مگر اینکه در ارتباط با دیگران قرار بگیریم و عکسالعملها و کلمات خود را در برابر رفتار دیگران ببینیم.
کتاب خواندن هم نوعی برقراری ارتباط است اما مزیت بزرگی که نسبت به دیگر ارتباطات انسانی دارد این است که در چارچوبی مشخص این ارتباط رخ میدهد.
ما در چارچوب کتابها این امکان را داریم که موضع خودمان را در برابر موضوعی مشخص رصد کنیم.
برقراری ارتباط با کتاب ما را در معرض نقد کردن دیگران قرار میدهد. وقتی شروع به نقد دیگران میکنیم در واقع بایدها، نبایدها، ارزشها و مرزهای هویت خود را مشخص میکنیم.
ما با کمک کتابها خودمان را بلند میخوانیم.
ما به همۀ نویسندگانی که این فرصت را در اختیار ما قرار میدهند که به بهانۀ نقد کردن آنها وجوهی تازه از شخصیت خود را بشناسیم مدیونیم.
پت ویلیامز در این باره میگوید:
«ما به خود و به آیندگان، به آنها که در تنفس این هوا با ما شریک هستند و آنان که پیش از ما آن را تنفس کردهاند، همه و همه به هم مدیون هستیم. مدیون شناخت یکدیگر. کتابها شاهراه این ارتباطاند.»