«گاهی همه‌چیز را دربارۀ موفقیت یاد می‌گیریم به‌جز لذت بردن از آن».
اگر بخواهم یک رسالت مشترک بین انسان‌ها تعریف کنم، نام آن را یادگیری مداوم می‌گذارم.
به گفتۀ بری شوارتز، تنها چیزی که لازم است کودکان برای موفقیت یاد بگیرند، یادگیری شخصیت است. آن‌ها لازم است یاد بگیرند به خود احترام بگذارند، برای معلمان خود ارزش قائل شوند و مهم‌تر از همه اینکه، یاد بگیرند به یادگیری احترام بگذارند.
همۀ ما کودکانی هستیم که مدام در حال یادگیری به سر می‌بریم تا روزی بتوانیم ادعا کنیم بزرگ‌شده‌ایم، البته به قول چارلی چاپلین همۀ ما آماتور هستیم و هیچ‌کدام از ما آن‌قدر زنده نمی‌مانیم تا به چیزی بیشتر از آن تبدیل شویم.
از پیامدهای یادگیری شخصیت آن است که وقتی بر سر دوراهی تصمیم‌گیری، قرار داری، راهی را پیشه می‌کنی که هویت محترمانه‌تری برای تو ایجاد می‌کند درحالی‌که شخصیت دیگران هم زیر قدم‌هایت خرد نمی‌شود.
وقتی برای یادگیری احترام قائلی، آنچه را دوست‌تر می‌داری آن‌قدر می‌کاوی تا از یک یادگیری تازه، نوعی یادگیری که بوی هویت انسانی و ارزش‌های تو را می‌دهد، بهره ببری.
سازۀ عزت‌نفس ما، بر بستر احترام به خود بنا می‌شود.
