ناهید عبدی

درباره کتاب نوجوان نویسنده | آموزش نوشتن برای نوجوانان

شکل‌گیری کتاب نوجوان نویسنده

کتاب نوجوان نویسنده را بعد از چندین جلد کتاب دیگری نوشته‌ام که هر کدام در زمینه‌ای متفاوت و اغلب با تمرکز بر موضوعی تخصصی نوشته شده‌اند.

جنس کتاب نوجوان نویسنده و البته حسی که برای نگارش آن داشتم، برایم متفاوت از تمامی این کتاب‌ها بود.

من در این کتاب بیشتر از همۀ کتاب‌های دیگرم حضور دارم و اهمیت آن برایم نسبت به دیگر موضوعاتی که نوشته‌ام بیشتر است.

پشت نگارش این کتاب، من یک دلیل و چرایی بزرگ  داشتم.

دغدغۀ نوجوانان و شکل‌گیری درست مدل ذهنی آن‌ها، همواره با من است. می‌دانم که اگر شیوۀ فکر کردن و نحوۀ نگاه درست نوجوان در این سن به خوبی شکل بگیرد، می‌تواند مسیری که در ادامۀ زندگی‌اش دارد را به‌کل دستخوش تغییر کند.

از اینرو، تصمیم گرفتم به اندازۀ بضاعت فکری و تجربی‌ام در این زمینه، کاری انجام دهم و این شد که کتاب نوجوان نویسنده شکل گرفت.

 

دربارۀ محتوای کتاب

من در این کتاب تلاش کرده‌ام تا باورِ نویسنده بودن را در خوانندۀ کتاب ایجاد کنم. باور به اینکه همۀ انسان‌ها ذاتاً نویسنده‌اند و اگر بخواهند، می‌توانند بنویسند.

شاید این کتاب دلیلی شود برای اینکه خواننده‌اش قلم به دست بگیرد و بعد از خواندن کتاب شروع به نوشتن کند.

علاوه بر تمرکزم بر ایجاد چنین باوری برای ذهن خوانندۀ کتاب، تلاش کرده‌ام با کمک استعاره و داستان‌گویی، مدل نگاه کردن درست به جهان را برای یک نوجوان شکل بدهم.

تأکیدم بر این موضوع از اینروست که در کتاب‌های درسی و کتاب‌های معمولی که نوجوانان در ایام مدرسه می‌خوانند، به این نوع نگاه کمتر بها داده می‌شود. شاید نیاز باشد نوجوانان کتابی قدری متفاوت‌تر را بخوانند تا بتوانند زوایای تازه‌ای از جهان را با عینکی متفاوت تماشا کنند. تلاش کرده‌ام این کتاب در این زمینه هم مفید باشد.

این کتاب 7 بخش اصلی دارد که هر کدام به زیرفصل‌هایی تقسیم می‌شوند و موضوعاتی متعدد در آن‌ها مطرح می‌شود.

این بخش‌های اصلی به این ترتیب هستند:

بخش اول: چیزهایی که باید دربارۀ نوشتن بدانی

بخش دوم: با انجام این 14 کار یاد می‌گیری چگونه بنویسی

بخش سوم: داستانی زیبا بنویس

بخش چهارم: ابزاری که نوشتن را برایت ساده می‌کند

بخش پنجم: سوژه‌هایی که می‌توانی درباره‌شان بنویسی

بخش ششم: وقتی کتاب خواندن از تو نویسنده می‌سازد

بخش هفتم: روشی که نوشته‌هایت را خواندنی‌تر می‌کند

در انتهای هر بخش کوتاه کتاب (که تقریباً دو تا سه صفحه است) تمرینی برای نوشتن قرار داده شده است. چالش‌های نوشتن به خواننده کمک می‌کند تا همزمان با خواندن کتاب، بنویسد و کار روی تقویت مهارت نویسندگی را همزمان با کتاب پیش ببرد.

کتاب نوجوان نویسنده دورنگ است و با تصویرسازی خاصی که برای کتاب صورت گرفته، خواننده را برای بهتر و دقیق‌تر خواندن آن ترغیب می‌کند. این کتاب در 200 صفحه همراه ذهن خواننده‌اش است.

لینک خرید کتاب:

خرید کتاب

 

نمونه‌ای از یک فصل کتاب:

 

حرف‌هایت تاریخ تو هستند آن‌ها را بنویس

خانم فیاض معلم تاریخ هم بود (چون معلم خیلی درس‌های دیگر هم بود). پررنگ‌ترین عادتش به‌جز بدخلقی، این بود که کاغذِ لول شده‌ای را می‌گذاشت روی چشمش و از داخل آن به ما که جرئت خندیدن نداشتیم نگاه می‌کرد.

خانم فیاض یک کودکِ درونِ غالبِ اوقات پرخاشگر هم داشت اما خوبی‌اش این بود که این کودکِ مهارناپذیر در اوج بدخلقی هم حضور داشت و ما را می‌خنداند.

یک روز از همان دریچۀ کاغذ که روی بچه‌ها می‌چرخید و روی من ایستاد، سِمَت دستیاری‌اش را به من سپرد. این شد که تا مدت‌ها برای تصحیح کردن برگه‌ها و مدیریت کلاس کمکش می‌کردم. بهترین قسمت ماجرا این بود که وقتی باهم تنها می‌شدیم شروع می‌کرد دربارۀ خودش برایم حرف می‌زد. دربارۀ نگاهش به زندگی و باورهایش برایم می‌گفت و من که گوش می‌کردم، خانم فیاضی را می‌دیدیم که از پشت کاغذِ لول شده، دارد دنیا را تماشا می‌کند. حظ می‌بردم چون انگار این کاغذ به دست من داده‌شده بود تا جهانش را از دریچۀ آن تماشا کنم.

من از وقتی یادم می‌آید عاشق نوشتن روی کاغذ بودم. عشقم به نوشتن وقتی بیشتر شد که در همین دونفرگی‌هایمان، خانم فیاض یک خودکار زیبا به من هدیه داد. می‌خواستم به جبرانش کاری کنم. این بود که حس کردم نوشتن حرف‌های خودش روی کاغذ ایدۀ خوبی است.

هر بار به خانه می‌آمدم تمام تلاشم را می‌کردم تا حرف‌هایش را موبه‌مو بنویسم و آخر سال که شد، همۀ حرف‌ها را در دفتر خاطراتی به او هدیه دادم. آخرین باری که نگاهش را از پشت آن کاغذ لول شده یادم هست وقتی بود که چشم‌هایش به خاطر خواندن خاطراتش روی کاغذی که من نوشته بودم، تر شد. همین‌طور که نگاهم می‌کرد گفت: «نمی‌دانستم حرف‌های پیش‌پاافتادۀ من این‌قدر قشنگ‌اند. برای تو هم همین‌طور هستند. حرف‌های تو تاریخ تو هستند. آن‌ها را بنویس.»

و این مفیدترین درسی بود که من از درس تاریخ گرفتم. این‌که حرف‌های ما در هرزمانی که زندگی می‌کنیم، تاریخ ما هستند. باید آن‌ها را بنویسیم.

همۀ ما حرف‌هایی برای گفتن داریم. همۀ ما می‌توانیم بنویسیم؛ اما اگر نمی‌نویسیم شاید احترام گذاشتن به خودمان را بلد نیستیم. شاید خوب یاد نگرفته‌ایم به فکرها و باورهایمان احترام بگذاریم. به همین خاطر هم آن‌ها را لایق تبدیل‌شدن به کلماتی روی کاغذ نمی‌بینیم.

نوشتن ارزشمند است. ما با نوشتن زندگی را دو بار تجربه می‌کنیم: یک‌بار در زندگیِ فیزیکی و یک‌بار هم روی کاغذ.

به قول خانم فیاض، حرف‌های پیش‌پاافتادۀ تو هم می‌توانند قشنگ باشند، آن‌ها تاریخ تو هستند. درباره‌شان بنویس.

حالا چالش نوشتن:

روزانه پانزده دقیقه وقت بگذار و دربارۀ موضوعی که جدیداً باعث ناراحتی‌ات شده بنویس.

این موضوع می‌تواند یک دعوای لفظی، کمبودی در زندگی یا هر موردی باشد که تو را دلخور و ناراحت می‌کند.

متعهد شو که این کار را به مدت حداقل یک ماه و پانزده دقیقه در روز انجام بدهی. می‌توانی یک دفتر مخصوص برای این کار در نظر بگیری تا ببینی نوشتن، چگونه به تو کمک می‌کند تا از نقطۀ درد فاصله بگیری و به راه‌حل‌هایی برای کنار آمدن با مسئله برسی.

لینک خرید کتاب:

خرید کتاب

اگر هم به خرید کتاب از کتابفروشی علاقه دارید، به فروشگاه جیحون (خیابان انقلاب، روبروی دانشگاه تهران) مراجعه کنید.

مطالب مرتبط

کتاب و کتابخوانی

جمع کتابخوانی ما

«آدم می‌تواند یک عمر زندگی کند بی‌آنکه بداند چه کتاب‌هایی وجود دارند. کتاب‌هایی که می‌توانستند تمام زندگی‌اش را مثل کف دست نشانش بدهند.» داستایوفسکی راهکار

ادامه مطلب »
کتاب و کتابخوانی

تنها با کتاب

بی‌موقع به سرم زد بروم شهر کتاب نزدیک خانه. توقع نداشتم باز باشد ولی بود. دختر مسئول کتابخانه زود رسیده بود و چون مرا می‌شناخت

ادامه مطلب »

یک پاسخ

  1. سلام. خانم عبدی من دیروز کتاب شما را در باغ کتاب خریدم. چند صفحه ای بیشتر از نخواندم اما یقین دارم که این کتاب، کتابی است که قراره تا آخر عمر با من بمونه. از الان که 15 سال دارم تا 150 سالگی.
    دوستتون دارم.
    ممنون بابت نوشتن بهترین کتابی که در عمرم خوانده ام.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *