پرتاب تاس شانس

گاهی مجبوریم با نبود یقین و نداشتن اطمینان پیش برویم.

گاهی آغاز مسیر مبهم و نامعلوم است.

هر آن احتمال زمین خوردن و شکست و اشتباه کردن وجود دارد.

خصوصاً اگر راه تازه باشد و ایده خلاقانه و حرکت در نتیحۀ تغییر ذهنی.

با همۀ این‌ها دلیل نمی‌شود بی حساب و کتاب ریسک کنیم.

ریسک کردن اگر حساب شده باشد معنادار است.

خود را به دل اتفاقات زدن و به امید گشایشی از بیرون ماندن، دیر یا زود منجر به سقوط خواهد شد.

برخلاف آنچه اغلب ما باور می‌کنیم، افراد بزرگ ریسک‌های بزرگشان را با چشم و گوش بسته انجام نمی‌دهند. آن‌ها ریسک می‌کنند اما پشت هر ریسک، تعمق و تفکر نهفته است.

من فکر می‌کنم با این اقدامات می‌شود ریسک را حساب شده‌تر و منطقی‌تر داشت:

·      تحقیق کردن برای شناسایی راه‌های اشتباهِ طی شده و تکرار نکردن آن‌ها یا تغییرشان به نحوی که کارآمد باشند.

·      محدود کردن گزینه‌های پیش‌رو به چند گزینۀ موردتأیید افراد باتجربه یا گزینه‌هایی که در تحلیل‌ها منطقی‌تر به نظر می‌رسند.

·      بررسی مسیر مشابهی که افراد دیگر پیموده‌اند نه برای تقلید رفتارشان بلکه برای تقلید نحوۀ فکر کردن و شناختن مدل ذهنی آن‌ها.

·      مکتوب کردن نقشه راه با جزئیات.

·      کنار زدن خوشبینی افراطی و جایگزین کردن واقعی‌بینی با آن

·      باز کردن چشم واقع‌بین برای دیدن مسیری که بازار و رقبا به آن سمت می‌روند

·      بها ندادن بیش از حد به خواسته‌های بزرگ و دور و درعوض بها دادن به اقدامات کوچک روزانۀ قابل انجام

·      اعتماد به شهود. شهودی که از دنیای منطق خارج است و قوانین پیچیدۀ خودش را دارد.

·      کمک گرفتن از افراد باتجربه‌تر یا حداقل مشورت کردن با آن‌ها

·      بررسی منابعی که امروز در دسترس است و بررسی میزان توانمندی که این منابع به ما می‌دهد

·      همراه شدن با تیمی حرفه‌ای

·      هربار برداشتن یک قدم، هربار عرضه کردن بخشی از تولیدات فکری و عملیاتی و هربار تمرکز بر یک بخش از کار