بسیاری از ما تلاش می‌کنیم تا اثر انگشتی از داشته‌های خود به جا بگذاریم و به طریقی حرف‌های ارزشمندمان را به گوش دیگران برسانیم.
به گمانم یکی از بهترین راه‌ها برای شنیده شدن، تمرین سخاوتمندی است. به این معنی که تلاش کنیم بهترین‌های خود را بدون کم‌وکاست، در اختیار دیگران قرار دهیم.
تمرین سخاوتمندی باعث می‌شود داشته‌هایت را کارگردانی کنی، بهترینش را انتخاب کرده و به نمایش بگذاری و در پایان کار، آماده شوی تا برای روزهای بعد، داشته‌های ارزشمندتری خلق کنی.
وقتی برای اشتراک‌گذاری بهترین‌های خود اقدام می‌کنی، نه‌تنها فرصتی برای پیشرفت دیگران به وجود می‌آوری، به‌نوعی جنبه‌های مختلف شخصیت خود را هم رشد می‌دهی.
سخاوتمندی ما را در روندی برای بهتر شدن مداوم قرار می‌دهد. در این مسیر، نوعی شوریدگی تدریجی با نوعی شهود به وجود می‌آید و ما از این طریق، در یک فرآیند یادگیری پیوسته قرار خواهیم گرفت.
وقتی به صورت روزانه و مداوم برای ارزش‌آفرینی تلاش می‌کنی، به‌نوعی سبد داشته‌هایت را بزرگ تر و پربارتر خواهی کرد و حرف‌های بیشتری برای گفته شدن و شنیده شدن در آن به وجود می‌آوری.
راه پیوستن به نبوغ جمعی، سخاوتمندی در ارائۀ بهترین داشته‌های خود است.
