اولین چیزی که با شنیدن لغت «محتوا»، در ذهنمان شکل میگیرد، ممکن است یکی از موارد زیر باشد:
مقالهای که روی وبلاگ منتشر میشود، پیامکی که برای یک دوست ارسال میشود، فایل پاورپوینتی که برای ارائۀ سخنرانی تهیه میشود، اخباری که در سایتها و روزنامهها ثبتشده است، فیلم، ویدئو یا پادکست صوتی که تولیدشده و یا کتابی که نوشته میشود.
هدف از تولید و انتشار انواع محتوای ذکرشده، ایجاد یک نوع ارتباط و تأثیرگذاری بیرونی است.
یکی از انواع تولید محتوا که میتواند به عنوان محتوایی شخصی قلمداد شود، نوشتن است.
تولید محتوایی به روش نوشتار درمانی، میتواند در این موارد کمککننده باشد:
هنگامیکه نمیتوانیم اولویتبندی درستی بین کارهای به تعویق افتاده داشته باشیم.
وقتی اهدافی شفاف، طبقهبندی شده و قابلاتکا، در ذهن نداریم.
هنگامیکه میخواهیم عصبانیت خود را به شیوهای نرم، بروز دهیم.
زمانی که به دنبال فرصتی میگردیم تا تعهدی شخصی برای خودمان ایجاد کنیم.
گاهی که لازم است به ابزاری مجهز شویم تا سطح فکری، دغدغهها و آرزوهای این روزهایمان را ثبت کنیم.
وقتی آشفتگیهای ذهنی و جسمی داریم و به دنبال درمانی زودهنگام و اثربخش هستیم.
اگر نیاز داریم افکارمان را به عدد و رقم تبدیل کنیم تا تحلیل درستتری از نتایج تصمیمات خود بگیریم.
وقتی میخواهیم خودمان را بهتر بشناسیم.
اگر فکری ارزشمند داریم که لازم است با ثبت شدن، از فراموشی نجات پیدا کند.
اگر در انتخاب بین چند گزینه تردید داریم و باید راهی برای قیاس کردن آنها بیابیم.
نوشتن، یک نوع تولید محتواست که در این مواقع به کمک ما میآید. محتوایی که قرار است توسط خودمان تولید شود، برای خودمان منتشر شود، توسط خودمان مصرف شود و درنهایت، میزان تأثیرگذاری آن بر روی خودمان سنجیده شود.
یک پاسخ
سلام
خانم عبدی عزیز من شما را از معرفیهای استاد شاهین کلانتری در اینستاگرام است که میشناسم و از دنبال کردن مطالب شما لذت میبرم.