«زنی که پشت دار قالی یا موقع بافتن گبه، زیباترین رنگ‌های هماهنگ را برمی‌گزیند، وقتی از پشت دار قالی به فضای دیگری می‌رود، موجود دیگری است با کمترین بهره از حس شناخت زیبایی. او برحسب عادت و فرهنگی که در طبقۀ اجتماعی‌اش به او منتقل شده، طاقچۀ مهمانخانه‌اش را با گل‌های مصنوعی زشت، گلدان‌های بی‌قواره…
به‌گونه‌ای که آن کلاغ از فراز درخت شوکرانی غبار برف را بر سرم پاشید بر دلم حالی دیگرگونه رفت و رهانید باقی روزی را که به هدر داده بودم غبار برف اغلب روزهایی که از سر می‌گذرانیم مثل خط صافی رو به بالا یا رو به پایین امتداد دارند. با احساسی از میان‌مایگی و…
سال گذشته گپ و گفت دوستانه‌ای با استاد مسعود خیام داشتم و چند روزی مهمان خاطرات دورش بودم. از او خواهش کردم دربارۀ دوستان نزدیکش مثل احمد شاملو و فروغ فرخزاد بیشتر برایم بگوید. حیفم آمد که آن گفت‌وگو را ضبط نکردم و این خاطرات کمتر شنیده‌شده، ثبت‌نشده باقی ماند. مسعود خیام از همسایگی‌اش با…
دور از همه خسته با سنگینیِ مرگی که همچنان روی سینه سنگینی می‌کند و بی‌اندازه خوشبخت. این است توصیف امروز من از من. و شاید همۀ انسان همین است: تناقضی از احساسات متفاوت که همه‌شان عینِ واقعیت هستند. مثل وقتی در اوج شادی، غمی در دلش حس می‌کند یا در تجربۀ غم، شادیِ بی‌مناسبتی…
