کتابخونۀ بزرگ و سفید من، مثل اتاق درمانه. هربار در وقتِ خوشی و ناخوشی کنارش

  اگر به طراحی محصول آموزشی علاقمند هستید، اگر دغدغۀ تبدیل مهارت‌تون رو به یک

در فراسوی این شب تیره که مرا دربرگرفته به سیاهی مغاکی میام دو قطب برای

«هزار بادۀ ناخورده در رگ تاک است» الی. داشتم این شعر از اقبال لاهور ی

فایل صوتی وسوسۀ سیرن‌ها (به مدت 12 دقیقه):   شیوۀ تنبلی و اهمال‌کاری ما هرازگاهی

جانانم. روزی که مثل من خواستی کوله‌بار غم را زمین بگذاری، به دل کویر بزن.

دیشب هـ اینجا بود. باز هم از دیدنش برآشفتم. می‌دانی چرا؟ تنهایی‌اش غمگینم می‌کند. هـ

1 کجا به دنبال معنا بگردیم؟ در دورمانده‌ترین زخم‌ها و عمیق‌ترین ناباوری‌ها. 2 کم‌مایگی خلاقیت،

بی‌موقع به سرم زد بروم شهر کتاب نزدیک خانه. توقع نداشتم باز باشد ولی بود.