دور از همه خسته با سنگینیِ مرگی که همچنان روی سینه سنگینی می‌کند و بی‌اندازه خوشبخت. این است توصیف امروز من از من. و شاید همۀ انسان همین است: تناقضی از احساسات متفاوت که همه‌شان عینِ واقعیت هستند. مثل وقتی در اوج شادی، غمی در دلش حس می‌کند یا در تجربۀ غم، شادیِ بی‌مناسبتی…
چند وقت پیش مطلبی نوشته بودم با عنوان رقصیدن با زخم‌ها. حس کردم می‌شود به‌جای پس زدن ناگواری‌های زندگی، با آن‌ها رقصید. الآن هم که دربارۀ ملال می‌خواهم بنویسم، آن موضوع در ذهنم تداعی شد. این مطلب را نوشتم و در آخر، به همان نتیجه رسیدم باز. خیلی از ما انسان‌های امروزی به ملال…
این روزها بیشتر از قبل نمی‌خوانم اما دقیق‌تر و هدفمندتر می‌خوانم و در این خوانش متفاوت، خودم را بهتر بازمی‌شناسم. وقتی می‌خوانم و تکه‌ای از فهم و درک نویسندۀ کتاب را از آنِ خودم می‌کنم، حس می‌کنم نویسنده‌های پیش از من، تجربیات و مدل ذهنی را که به بهای یک‌عمر زندگیِ سختِ فکری کسب کرده‌اند،…
نگاه من به تنهایی و چراییِ خواندن درباره‌اش شخصاً وقتی با واقعیتی دست‌وپنجه نرم می‌کنم، هرچند به گمانم واقعیتی نام‌آشنا و دیریاب باشد، بر آنم تا درباره‌اش بخوانم و این واقعیت را در قالب کلمات و مفاهیمی روشن تماشا کنم. یکی از این واقعیات که چنان زندگی همۀ ما را در برگرفته که غالب اوقات…
۱ قطعات تفکر از امیل سیوران را می‌خواندم که به این جمله رسیدم: «همچون دونده‌ای که در حساس‌ترین لحظۀ مسابقه می‌ایستد و سعی می‌کند بفهمد منظور از مسابقه چیست، تأمل، اعتراف به از نفس افتادگی است.» بر روی واژۀ تأمل ماندم تا آن را از نزدیک‌تر تماشا کنم و مقدار حضورش را در زندگیِ فکری‌ام…
خواندن آثار بسیار خوش‌بینانه‌ای که انرژی و شور امید به طرز عجیبی در آن‌ها تزریق‌شده و اصرار دارند تا فراتر از زندگی واقعی، امید را به خورد خواننده بدهند، برای من اغلب یأس‌آور و کسل‌کننده است. در عوض آثاری که زندگی را با قدری بدبینی‌ها و تصویری واقعی از نشدن‌ها و تمام شدن‌ها و پوچی‌های…
۱ یک مجسمه‌ساز می‌تواند از تکه‌ای گِل، طرحی بسازد که به‌اندازۀ صدها صفحه حرف برای گفتن داشته باشد. یک موسیقی ناب می‌تواند معرف کلماتی شود که فراتر از روزمرگی هستند. یک نقاشی که به دست هنرمندی واقعی کشیده شده می‌تواند تصویری از آگاهی مقابل چشمان ما فرش کند. هنر، در شکل‌های مختلف آن همیشه…
حرف‌های نیما را دوست دارم. مثل شعرهایش. سادگی و عمق شعر نیما، می‌تواند مرا به ساعت‌ها فکر کردن دعوت کند. مثل حرف‌هایش. در اینجا دو بخش کوتاه از کتاب «حرف‌های همسایه» را با شما شریک می‌شوم. یادداشت‌های این کتاب به‌صورت نامه‌هایی کوتاه برای مخاطبی فرضی به اسم همسایه نوشته شده‌اند که نظرات نیما یوشیج را…
۱ کتاب «کلمه‌ای که زندگی شما را تغییر می‌دهد» را اولین بار در سال ۹۶ خواندم. ایدۀ اصلی این کتاب کوچک، تمرکز بر یک کلمه در طول یک سال است. کتاب پیشنهاد می‌کند یک کلمه را به‌عنوان کلمۀ سال برای خود انتخاب کنید و تلاش کنید تا طی ۳۶۵ روز آن را در زندگی‌تان بازی…
۱ «برای لذت محض انجامش بده» این را برای خودم به شکل یک قرارداد کرده‌ام. به سراغ هر کاری که می‌خواهم بروم، این قرار را با خودم تکرار می‌کنم. فرقی هم نمی‌کند بخواهم کار پیش‌پاافتاده یا بزرگی انجام دهم درهرحال این فرمول کمکم می‌کند تا فراتر از ظاهر کار بروم. بعدازاین که چنین قراری را…
