من عاشق بازی شطرنج هستم. صفحه شطرنج واقعی‌تر از بازی است. لذت می‌برم از اینکه باید با استراتژی حرکت کنی و طرح بریزی و به‌موقع حمله و دفاع کنی. از اینکه هیچ حرکتی به‌خودی‌خود معنایی ندارد مگر در شرایط خاص هر بازی و در مقابل حرکت طرف مقابل. و از اینکه هر مهره مثل هر…
جهان ما آدم‌ها جهان قضاوت‌ها و پیش‌داوری‌هاست. ما در برخورد با آدم‌های مختلف و حتی در ثانیه‌های اول یک برخورد، به تحلیلِ طرف مقابل می‌نشینیم و تلاش می‌کنیم تا آن فرد را با درست و غلطی که در جهان فکری خود ساخته‌ایم معنا کنیم. این اتفاق در برخورد ما با جهان کلمات هم می‌افتد. در…
مسابقه‌ای هست که در آن دو اسب‌سوار حق انتخاب مسیر دارند. یک مسیر کوتاه‌تر که با موانعی همراه است و دیگری مسیری طولانی‌تر که موانع کمتری دارد. در اینجا سرعت حرف اول و آخر را می‌زند و برندۀ مسابقه کسی است که زودتر به خط پایان برسد. حالا دو اسب‌سوار بنا به مهارت‌هایی مثل پرش…
۱ خلاصۀ حرفم از نوشتن این پست سیمون دوبوار در مقاله‌ای راجع به واژۀ جهان‌بینی حرف زده بود. خلاصۀ حرفش این بود که واژۀ جهان‌بینی می‌تواند به‌کل واژه‌ای غلط باشد؛ چراکه اولاً جهان، واقعیتی ثابت نیست که ما بخواهیم آن را ببینیم. ثانیاً ما آدم‌هایی با ذهن ثابت نیستیم. هرکدام از ما نسبت به جهان در…
در این پادکست دربارۀ مفهوم sweet spot یا نقطۀ شیرین صحبت کرده‌ام. ما نقطۀ شیرین را کجا تجربه می‌کنیم؟ در هر مکانی که برای به دست آوردن بهترین اثر یا بیشترین نتیجۀ مطلوب تلاش می‌کنیم. نقطۀ شیرین در ساعت‌های مختلف شبانه‌روز، وقتی است که ما بیشترین بهره‌وری را داریم و می‌توانیم خلاقانه‌تر و مفیدتر از…
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که افراد در تولید محتوا با آن مواجه هستند، در مرحلۀ شروع تولید و نشر محتواست. اینکه نمی‌دانند راجع به چه موضوعی محتوا منتشر کنند؟ نمی‌دانند آیا فکری که در حال حاضر در ذهن دارند به اندازۀ کافی خوب هست؟ آیا این محتوا ارزش اشتراک‌گذاری با دیگران را دارد؟ خیلی این…
فروغ فرخزاد محبوب من جایی گفته بود: «من شعر را از راه خواندن کتاب‌ها یاد نگرفته‌ام وگرنه قصیده می‌ساختم. همین‌طور راه افتادم. مثل بچه‌ای که در یک جنگل گم می‌شود، به همه‌جا رفتم و در همه‌چیز خیره شدم و همه‌چیز جلبم کرد تا عاقبت به یک چشمه رسیدم و خودم را توی آن چشمه پیدا…
«آدم می‌تواند همه عمرش را با کلمات سر کند بی‌آنکه پیدایشان کند چون ماهی بیچاره‌ای پیچیده در روزنامه مجاری اولاً مرده است ثانیاً مجاری نمی‌داند» ساختمانی قدیمی که نسل‌ها و کشمکش‌ها و زندگی‌ها و انقلاب و بوسه‌ها به خودش دیده. طبقۀ دوم. دری نیمه‌باز. با بوی تند کاغذ و کتاب. میزی که همیشه…
حالا که حس کنجکاوی به تیغ هزاران محتوای زرد در شبکه‌های اجتماعی و در کتاب‌های بی‌هویت، آلوده شده و به بدترین شکل ارضا می‌شود، حالا که صحبت از اقلیت‌ها و نژادپرستی و نقش زن در اجتماع، همچون صحبت از فرهنگ و اخلاق در نظر بسیاری، به کلیشه تبدیل‌شده و گاه حتی از مرز ابتذال عبور…
چند روز پیش توی یک کافه، دورادور به صحبت‌هایی نویسنده‌ای گوش می‌کردم خوش‌قلم و نامی که در جمع هوادارانش نشسته بود. از آداب نوشتن می‌گفت و در پاسخ به این سؤال که چطور می‌تواند تا این اندازه متنوع و خواندنی بنویسد، از شرایط ساده‌ای گفت که به گمانم هر نویسنده‌ای کم‌وبیش آن را تجربه کرده…
