درنگ کردن ساده است. درنگ کردن یعنی ایستادن، فکر کردن و فرصتی به خود دادن برای نگاه کردن با مردمک‌هایی گشادتر. یعنی دیدن موجی که اکثر آدم‌ها روی آن سوارند و زیر سؤال بردن درستیِ جهتِ کردن آن‌ها. ساده است اما اغلب ما، سخت تن به درنگ کردن، نگاه کردن و زیر سؤال بردنِ آنچه…
«سال‌ها طول کشید تا علم پزشکی تشخیص دهد که وقتی کسی سردرد دارد، بهتر است به او آسپرین بدهیم یا توصیه کنیم بیشتر بخوابد بجای اینکه بلافاصله او را به اتاق عمل ببریم و مغزش را جراحی کنیم.» خواندن این جمله از نسیم طالب، مرا یاد داستانی به‌ظاهر غیر مرتبط ولی نزدیک به همین مضمون…
۱ خیلی از مشکلات، درست از جایی شروع می‌شوند که فکر می‌کنیم داریم فکر می‌کنیم. غافل از اینکه آنچه نام «فکر»، «منطق»، «اندیشه» و مانند این‌ها را رویش می‌گذاریم، صرفاً باورهای دیگرانی است که بی‌صدا و ناخودآگاه به باورهای ما تبدیل‌شده‌اند. خیلی از این به‌ظاهر «افکار» تکرار همان چیزهایی هستند که محیط به ما دیکته…
۱ قطعات تفکر از امیل سیوران را می‌خواندم که به این جمله رسیدم: «همچون دونده‌ای که در حساس‌ترین لحظۀ مسابقه می‌ایستد و سعی می‌کند بفهمد منظور از مسابقه چیست، تأمل، اعتراف به از نفس افتادگی است.» بر روی واژۀ تأمل ماندم تا آن را از نزدیک‌تر تماشا کنم و مقدار حضورش را در زندگیِ فکری‌ام…
