گاهی پیش می‌آید که چیزکی بنویسم بدون اینکه منتشر کنم. چون این نوشته‌ها یا این‌قدر ضعیف هستند که قابل‌انتشار نیستند یا مضمونی دارند که به خاطر محدودیتی بهتر است عمومی نشوند. ازجمله چیزهایی که می‌نویسم و منتشر نمی‌کنم و سخت دوستشان دارم، نوشته‌هایی هستند از زبان کسانی که هیچ‌وقت به من نیاز ندارند تا از…
دور از همه خسته با سنگینیِ مرگی که همچنان روی سینه سنگینی می‌کند و بی‌اندازه خوشبخت. این است توصیف امروز من از من. و شاید همۀ انسان همین است: تناقضی از احساسات متفاوت که همه‌شان عینِ واقعیت هستند. مثل وقتی در اوج شادی، غمی در دلش حس می‌کند یا در تجربۀ غم، شادیِ بی‌مناسبتی…
«نمی‌دانستم با دستانم چه کنم. چگونه بر روی صحنه بایستم. به صدایم تسلطی نداشتم. نمی‌دانی چقدر وحشتناک است که انسان حس کند بسیار بد بازی می‌کند». این بخش از نمایشنامۀ مرغ دریایی چخوف، مدت‌هاست مرا درگیر خود کرده. من آن را بخشی از زندگی تعبیر می‌کنم. وقتی در تصمیمات ناخوشایندم گیر کرده‌ام و احساس می‌کنم…
چند وقت پیش پستی راجع به موفقیت در زندگی پس از مرگ، نوشته بودم؛ امروز که آن را می‌خواندم، احساس کردم بهتر است نگاهم تا این اندازه دور و دیر نباشد. خصوصاً با تجربه‌ای نزدیک از بی‌هوشی، داشتن نگاهی نزدیک‌تر به مرگ برایم قابل‌لمس‌تر شد. تجربۀ زندگی پس از مرگ، می‌تواند بعد از قطع رابطه‌ای…
