«آدم می‌تواند همه عمرش را با کلمات سر کند بی‌آنکه پیدایشان کند چون ماهی بیچاره‌ای پیچیده در روزنامه مجاری اولاً مرده است ثانیاً مجاری نمی‌داند» ساختمانی قدیمی که نسل‌ها و کشمکش‌ها و زندگی‌ها و انقلاب و بوسه‌ها به خودش دیده. طبقۀ دوم. دری نیمه‌باز. با بوی تند کاغذ و کتاب. میزی که همیشه…
اگر تابه‌حال برای نوشتن یک متن جدی تلاش کرده باشید می‌توانید حدس بزنید اوضاع از چه قرار خواهد شد: صفحه‌ای سفید روبه روی خود می‌گذارید و قلم‌به‌دست تمرکز می‌کنید تا چیزی روی آن بنویسید. شما و این صفحۀ بی‌روح ساعاتی به هم خیره می‌مانید تا بالأخره تصمیم می‌گیرید فضا را عوض کنید. بلند می‌شوید و…
ما در دنیای تناقض‌ها سر می‌کنیم و تا وقتی نپذیریم که در برابر هر اتفاق خوب یا بدی، عکس آن‌هم قابل تجربه است، در تنشی ابدی زندگی خواهیم کرد. ما در دنیای بی‌تفاوتی زندگی می‌کنیم. تا وقتی بی‌تفاوتی جهان را نسبت به خود نپذیریم، در رقابتی بی‌امان از زندگی سر می‌کنیم که نتیجه‌اش در بلندمدت…
رفتم بودم نمایشگاه کتاب. توی مسیر با راننده‌ای حرف می‌زدم که از کتاب‌خوان‌های سابقِ دل‌زده بود. می‌گفت بهتر نیست به‌جای سوزاندن این‌همه درخت و درست کردن کتاب‌هایی که هیچ‌کس نمی‌خواند، بیشتر به جنگل‌ها برسیم؟ برایش از قدرت ادبیات گفتم. از داستان پاسترناک برایش مثال زدم که چطور قلمش و داستان کتابش (دکتر ژیواگو) یک‌تنه…
«کتاب نوشتن مثل زاییدن فولکس واگن است. روندش به همان زیبایی است که در ذهن دارید: بس طولانی، طاقت‌فرسا و اشک‌آور.» اگر واقعاً قصد نوشتن یک کتاب خواندنی داریم، لازم است در همین قدم اول سختی نوشتن را درک کنیم و به گفتۀ آن هندلی بدانیم که با کاری طاقت‌فرسا سروکار داریم. نمی‌‌توانیم صرفاً با خواندن چند…
«اگر بکوشیم در رمان تکلیف همه‌چیز را روشن کنیم یا به‌اصطلاح میخ نتیجه‌گیری را هم محکم بکوبیم، رمان یا می‌میرد یا به پا می‌خیزد و میخ به دست فرار می‌کند.» فکر می‌کنم قصد دی.اچ.لارنس از بیان این جمله اشاره به این موضوع است که برخلاف آنچه عموماً تصور می‌شود، نویسنده قرار نیست ذهنیات و ترجیحات…
بسته به اینکه سرعت علاقه‌مندی شما به نوشتن کتاب بیشتر باشد یا سرعت ایده پردازی و موضوع خاصی که در ذهن دارید، دو مسیر متفاوت را برای نوشتن کتاب طی می‌کنید. اصولاً باید ایده‌ای وجود داشته باشد تا فردی به نوشتن کتاب فکر کند. در این حالت نویسنده مانند دونده‌ای است که ایده‌اش را دنبال…
همیشه بین کلمات نویسنده و خواننده، فاصله‌ای وجود دارد. نگرانی خیلی از نویسنده‌ها هم از بابت همین فاصله‌ای است که گاهی به چندین هزار کیلومتر می‌رسد و گاه تنها به حد جرعه‌ای فهم و آگاهی است. به نظرم این نوع نگرانی وقتی قابل‌درک است که نویسنده پیش از آن به سه موضوع توجه کرده باشد…
همیشه فکر می‌کنم گره کوری که موقع نوشتن کتاب به آن برمی‌خورم از جنس گم کردن کلمۀ مناسب برای یک شاعر است تا با آن ردیف و قافیۀ شعرش را جفت‌وجور کند. از یک جایی به بعد، محتوای کتاب مثل ماهی لیزی می‌شود و مدام از دستت سر می‌خورد. هر طور تلاش می‌کنی رشتۀ کلام…
نویسنده‌هایی هستند که این قدر پیش‌پاافتاده، لوس، تکراری، بی‌هویت و بدون ساختار و جذابیت می‌نویسند که حس می‌کنی مادربزرگ بزرگ‌ترین مادربزرگت نشسته است و دارد با هیجان از تکنولوژی حرف می‌زند. با هیچ ملاطی نمی‌توانی این پازل هزار تکه را به هم بچسبانی و اگر نهایت سعی‌ات را هم بکنی، درنهایت به تماشای تصویری آشفته…
